O czasie, amigurumi i zdradzaniu tajemnic

W Deszczowym Domu czas płynie niezależnie od oficjalnych kalendarzy i zegarów.
I tak, na przykład, budzi się Jarecka w sobotę, a tu- czwartek! W kuchni naczynia po czwartkowym obiedzie, na krzesłach ubrania noszone w czwartek. A znowuż w czwartek wraca Jarecka z pracy, zdaje jej się że już po południu- a w Deszczowym Domu poranek! Zaczyna się ścielenie łóżek, sprzątanie po śniadaniu i bezładne próby dogonienia godziny, którą wskazują zegary.

Na drugą połówkę ferii zjechała Mama CałkiemInna (czyli mama Jareckiej) i chwilowo czas Deszczowodomowy zrównał się z miłościwie nam panującym środkowoeuropejskim. Gdy Jarecka wraca do domu w porze obiadu, zjada obiad, który już tam jest, naprawdę! Dobry to czas.

Tak się jakoś utarło, że skoro nie trzeba nic nadrabiać i wybiegać na oślep w przyszłość, wieczorami Jarecka bawi się w amigurumi. Zaczęło się latem (gdy była Mama CałkiemInna, a jakże). Zrobienie takiej zabaweczki/ breloczka nie zajmuje wiele czasu, ale wymaga spokojnej głowy i nastroju do zabawy właśnie. Wtedy można z radością szukać inspiracji, kolorów i po kilka razy wyszywać buźki, żeby były odpowiednio zadowolone.

Oto wakacyjne amigurumi:

Nie mają więcej niż 10 cm, jak to amigurumi.

A oto teraźniejsze, feryjne. Gromadzą się w pewnym tajemniczym celu, ale Jarecka już nie może wytrzymać, żeby ich nie pokazać światu choć odrobinkę.

Jeszcze je zobaczycie, tymczasem tyle:

???

Lepiej nie zdradzajcie Jareckiej swoich tajemnic... :)