Szydełkowanie i balkonowanie

Latem życie w Deszczowym Domu przenosi się na balkon.
To wielki balkon, zwany także tarasem. Zorientowany jest na północ, więc przez cały dzień trwa w przyjemnym cieniu, tylko rano słońce zajrzy z prawa, wieczorem z lewa- i wcale a wcale Jareckim nie przeszkadza.
Dzieci mają na balkonie swój kąt zabaw a Jarecka biurko, sofę, robótki, rysowanie- wszystko, co tylko potrzebne jest w pokoju dziennym rodziny.

Tak więc siedzi sobie Jarecka i szydełkuje.
A na balkonie nie można szydełkować czegokolwiek! Nie można zgłębiać wzorów ubrań, tu spuścić, tam narzucić, ani serwet, co to każdy rządek robi się inaczej! Przecież co i raz trzeba podnieść głowę, pomachać sąsiadce, przyjrzeć się z kim to młody Czesiuniak się prowadza, ten, co to Jareccy myśleli, że niemowa (jednak umie mówić). Po filiżankę trzeba sięgnąć, albo ciasteczko. Albo huknąć trzeba na dzieci, które na podwórku kłócą się o huśtawkę- można im kazać huśtać się po równo- każde 5 minut, po kolei i od nowa, i tego trzeba przypilnować, czas mierzyć, a nie liczyć oczka.
Na balkonie Jarecka produkuje babcine kwadraty (granny squares), afrykańskie kwiaty (african flowers) i insze takie, co się robią same i jeszcze się je składa w same potrzebne rzeczy.

To niech będzie dziś o kwiatach, afrykańskich, skoro taki upał, że i od północy trudno wysiedzieć.
Siedzi więc sobie Jarecka i szydełkuje.
Portki musi rozpiąć, bo na siedząco już uwierają i szydełkuje.

A zaczęło się w zeszłym roku, też na balkonie. Jarecka zrobiła siostrzenicy kocyk (było już o nim TU).

Tak się w tej robocie zapędziła, że skończyły jej się resztki lila róż, a szydełkować chciało się dalej, cóż zrobić? Zmieniła szydło na grubsze, wydobyła cały najgrubszy akryl jaki był w Deszczowym Domu i zrobiła pled, co to służy za narzutę na Jareckiej fotel.
(bardzo brzydko zachował się w praniu, ręcznym oczywiście, oj, brzydko)

Widać, że przeniósł się z salonu na balkon, razem z Jarecką, prawda?
A już na biurku widać, że coś się tam znowu wyrabia...
Oto, co:

 

 inspiracja

-Co to jest?- pytał Jarecki, patrząc, jak żona produkuje coś na podobieństwo wielkiego beretu.

Jarecka nie mówiła, żeby zrobić na Jareckim wrażenie, dopiero jak ubrała krzesło, pokazała.

-O!- wykrzyknął Jarecki- ale po co?

Hm.

Czy taka jest Jarecka zadowolona z efektu, to nie wie, ale jakby co, ma jeszcze cztery takie krzesła.

Jakby tak każde inne...

Lato na balkonie przed nami!