Dwa i Pół

Sześć lat temu Jarecka zeszła wolnym krokiem do szpitalnego hallu.
Hall był pusty, jak to w sobotni poranek. Sklepiki i bufet zamknięte, na odwiedzających za wcześnie.
(Mogę tak po prostu ubrać się i wyjść?- zapytała Jarecka.-Tak- odpowiedziała pielęgniarka- w poniedziałek przyśle pani kogoś z rodziny po wypis)
Jarecka kupiła kawę w automacie i zaskoczyła ją przyjemność, jaką sprawił jej dotyk gorącego kubka i zapach kawy. Poprawiła na ramieniu torbę i wyszła na zewnątrz. Usiadła na schodach, obok postawiła reklamówkę z pożyczonym szlafrokiem, piżamą, kapciami, i ręcznikiem cioci Em. Parking, na którym jeszcze dwa dni temu ćwiczyła parkowanie był pusty. Świeciło słońce i ludzie, jak co sobotę, zmierzali na bazar po zakupy jakby nic się nie stało.
Jarecka przyjechała do miasta C zdać egzamin na prawo jazdy.
Jeszcze wczoraj miała w sobie dziecko.
Jeszcze kilka dni temu żyło.


-Pani z Metropolii?- pytała zaskoczona położna prowadząc Jarecką ciemnym korytarzem na oddział ginekologiczny- co panią tu sprowadza?
-Jutro mam egzamin- wyjaśniła swobodnie Jarecka.
-Ojej- zmartwiła się położna- jak pani plami, to ja nie wiem, czy doktor panią wypuści... I te bóle...

Tego samego dnia rano Jarecka wzięła nos-pę, bo coś zanadto bolał ją brzuch. Ale właściwie co w tym dziwnego- denerwuje się, ma prawo, jutro egzamin. Z autobusu, którym przyjechała na dworzec autobusowy, skąd miała odjechać do C, ledwie wysiadła. Jakimś cudem dotarła do ławki i zadzwoniła do Jareckiego. Jarecki pracuje w pobliżu, dotarł błyskawicznie. Odprowadził żonę na miejsce odjazdu busa, kupił paracetamol. Jarecka łyknęła jeszcze jedną nos-pę, paracetamol, i pojechała.
Ach, te nerwy- paracetamol łykała tego dnia jeszcze dwa razy.

-Zapraszam- lekarz wychynął z jasnego gabinetu w ciemność korytarza.
Nawet w najmniejszej ludzkiej fasolce pulsuje serduszko. Jarecka wiedziała to, bo miała już dwoje dzieci. Lekarz sprawdzał długo i dokładnie ale obraz USG pozostał nieruchomy.
-Niestety- lekarz nabrał powietrza- przykro mi. Sprawdzimy jeszcze jutro, ale...
Jarecka nie bardzo pamięta, co było dalej. O coś tego lekarza pytała i on coś jej cierpliwie tłumaczył. Potem położna zaprowadziła ją do ciemnej sali- Jarecka pamięta jak jeszcze dłuższą chwilę siedziała w ciemności dyndając bezmyślnie nogami w pomarańczowych trampkach.
Ostatnie chwile z tym dzieckiem, jeszcze do dziesiątej rano.

Minęło sześć lat a Jareckiej zdaje się, że przynajmniej sto.
Na Zaogoniu jest cmentarz, na nim grób a w nim dziesięciotygodniowe ciało Dwa i Pół.
Zapytajcie Dwójkę, ile ma rodzeństwa.
I spójrzcie TU, Dwa i Pół uśmiecha się do Jareckich z Nieba. :)