Done!

Na dwutygodniową labę tam, gdzie diabeł mówi dobranoc, Jarecka zabrała torbę pełną włóczek, książkę, teczkę i przybory do rysowania (oczywiście wzięła także ubrania i środki czystości, ale to akurat nie ma nic do rzeczy).
Pokrętne rozumowanie Jareckiej było następujące:
"Jedziemy w dwie rodziny, a zatem: do przygotowywania posiłków będziemy dwie a i mężom trzeba dać szansę! Do wszelkich prac porządkowo- organizacyjnych będzie aż czworo dorosłych a i dziećmi można się wyręczyć np. przy sprzątaniu! Do obsługi osobistych dzieci Jareckich będzie też Jarecki, obecny na miejscu 24h na dobę. Dzieci będą miały towarzystwo rówieśników, ergo: rodzice będą zluzowani w kwestii organizacji rozrywki! Itd, itp..."
Snując te radosne rozważania Jarecka zapewniła swoje zleceniodawczynie (11 szkiców i dwie szydełkowe maskotki) że nie ma żadnych, "powiadam Ci, żadnych!!!"(cytat z maila Jareckiej) przeszkód, by wywiązała się z podjętych zobowiązań; wszak w domu daje radę z terminami, nawet w sytuacji, gdy przez większość dnia jest sama na stanowisku szofer/sprzątacz/niania/guwernantka/sprzątaczka/kucharka i jeszcze parę takich.

Jak więc się to stało, że za realizację zleceń Jarecka wzięła się dopiero po powrocie?
Znający odpowiedź proszeni są o jej udzielenie.

Jedyne, co udało się doprowadzić do finału w trakcie urlopu to piątkowy kocyk- a konkretnie jego bordiura.
W zamyśle Jareckiej pledzik ma być podszyty cienkim polarkiem w kolorze szarym, zakup polarku odkłada jednak na bliżej nieokreśloną przyszłość i tym samym przestaje zadręczać Czytelników poniższym wyrobem. Jeśli ukaże się na blogu jeszcze raz, to już z właścicielem w środku :)