I can't sleep

Jarecka zasnęła szybko, w nosie mając rewelacje reporterów Galileo a nawet niewygody związane z własnym ciałem, nie było jeszcze dwudziestej drugiej.

Obudziła się o 2.17, bo Czwórka zapłakała.
-Chodź do nas!- krzyknęła Jarecka jak zwykle w takich sytuacjach; po chwili rozległo się tup tup, Czwórka ułożyła się między rodzicami i  natychmiast zasnęła.

Jarecka- nie.

Przeturlała się na drugi bok i usiłowała ponownie zasnąć.
Nagle z przerażeniem wyczuła językiem rysę na zębie- ukruszy się lada moment! Znowu do dentysty, a z tym już nie pójdzie tak łatwo, posypie się na amen... Mój Boże, to czwórka, będzie widać! Będzie Jarecka szczerbata! A potem trzeba będzie wstawić koronę z prawdziwego zdarzenia, ile to będzie kosztowało? Ile to potrwa?

2.59, 3.00

A jak mi każą rodzić siłami natury? Pięciokilowe dziecko? Będę prosić, grozić, brać na litość, płakać? Co to da? Trójka, taka wielka, urodziła się ciemnofioletowa, personel giął się na nogach w przypływie ulgi. Wezmą na siebie to ryzyko? Niech mi chociaż znieczulenie dadzą...
A jeśli umrze?
I już Jarecka zobaczyła, że trzeba będzie rozkopać grób Dwa i Pół, zedrzeć rosnące na nim byliny i dołożyć tam kolejną małą trumnę. Biedne dzieci, jak one to przeżyją? Tak się cieszą na to dziecko...
Jarecka płacze, boi się tego, co ją czeka, porodu, bólu i NIEZNANEGO.
Próbuje przytulić się do Czwórki, ale ona też śpi jakoś niespokojnie.

3.40

Pod powiekami piecze.
Co tak się tłucze w kuchni?

Jarecki przynosi cappucino- aha, to on ubijał mleko.
6.00. Jeszcze przez kilka drzemek można zostać w łóżku. Jarecka zaciska obolałe powieki, szuka językiem pękniętego zęba, na szczęście na próżno- śniło się, czy co?

Coraz trudniej odpocząć nocą.