Smak Domu Rodzinnego

Każdy dom ma swoje niepowtarzalne smaki- niech to banalne zdanie będzie wstępem do pełnego ochów i achów wpisu kulinarnego, albowiem tematem głównym będą pierogi z kaszą gryczaną.

Tradycyjna potrawa z rodzinnych (nadbużańskich) stron Rodziców CałkiemInnych czyli rodziców Jareckiej.
W Domu CałkiemInnych piecze się je na każde święta; pełnią rolę świątecznego pieczywa, którym przegryza się wszelkie sałatki, śledzie, kapusty z grochem, karpie i inne tradycją nakazane specyjały. W rodzinnej wsi CałkiemInnych wypiekało się je w każdym domu i każda gospodyni miała własną odmianę tego przepisu.

Teraz Jarecka i jej siostry przejęły przepis i przyrządzają pierogi w swoich domach. Wzorzec smaku- wspomnienia z dzieciństwa :)

Rada by się Jarecka podzielić z Czytelnikami przepisem, ale... przepisu nie ma! Przekaz ustny z pokolenia na pokolenie. Niemniej potrawa jest prosta, składników niewiele i być może jakiś zwolennik wschodnich prostych smaków i kasz skusi się na pieroga? ;) Poniżej opis wykonania, proporcje składników- NA OKO.

Najsampierw trzeba uprażyć kaszę gryczaną. Jarecka wstawia po prostu blachę z wysypaną kaszą do piekarnika ciepłego po pieczeniu jakiegoś ciasta.
Potem należałoby kaszę "połamać"- nie zmiażdżyć na proch- ot, aby zgnieść ziarenka. Mama CałkiemInna w tym celu wysypywała kaszę na stolnicę, przykrywała ją pergaminem i wałkowała. I Jarecka tak spróbowała! Bez ŻADNEGO efektu! Dlaczego Jareckiej tak się nie udaje? Pewnie łapy ma za słabe... Toteż wspomaga się moździerzem, gdzie mozolnie, po garstce, aby aby stuknie każdą porcyjkę.

Potem trzeba ugotować ziemniaki, a w czasie gdy się gotują można już przysmażyć pokrojoną w kostkę cebulę.
Gdy tylko ziemniaki się ugotują, Jarecka odcedza je i natychmiast wsypuje pokruszoną kaszę, oba składniki ubija tłuczkiem do ziemniaków. Pęknięte ziarna pęcznieją z gorąca. Jarecka soli, pieprzy, dorzuca przysmażoną cebulkę (na ostateczne przyprawienie farszu będzie jeszcze czas gdy ostygnie).
Przygotowywanie farszu jako żywo przypomina przyrządzanie jadła dla świnek i Jareckiej przed oczyma zjawia się świętej pamięci Babcia CałkiemInna nad parującym kotłem ziemniaków i pokrzywy...

Potem farsz owinięty w ręcznik  i kołdrę odpoczywa jakiś czas.
W tym czasie można przygotować podstawowe ciasto drożdżowe.
Z przestudzonego farszu formuje się kule.

Które następnie oblepia się cienką skórką z ciasta drożdżowego.

Gotowe pierogi wędrują na wysmarowaną tłuszczem blachę i po chwili odpoczynku zostają obsmarowane rozkłóconym jajkiem. W takim mundurku wędrują do nagrzanego do 180stC piekarnika.

Gdy skórka zrobi się złocista, można pierogi wyjmować- gorące Jarecka wkłada do michy wyłożonej grubą ścierką/ ręcznikiem i jeszcze czule okrywa; tam sobie spokojnie stygną.

Proszę zwrócić uwagę na grubość skórki!

Ale to jeszcze nie koniec!
Najlepsze dopiero przed nami. Otóż ciepłe, wyjęte z piekarnika pierogi są smaczne ale zimnymi można się udusić! Dlatego przed posiłkiem kroi się je w ćwiartki i smaży na rozgrzanym oleju (w poprzednich pokoleniach był to smalec, słonina ze skwarkami, itp.)

Złote i chrupiące, dla dzieci koniecznie z kleksem śmietany- Jareckiej do szczęścia wystarczy świeżo zmielona sól.
To bardzo syte jedzenie, w sam raz na weekendowe przedwycieczkowe śniadanie :)