W głowie się nie mieści, czyli sprzątanie poczekalni

Pewnie trudno w to uwierzyć, ale poczekalnia Deszczowego Domu pęka w szwach.
Tu kilka zdjęć, tu parę słów, cytat potomstwa ku pamięci.
Każdy sobie może sprawdzić u siebie - im więcej jest do zrobienia i im więcej się robi (bo to przecież nie zawsze idzie w parze), tym intensywniej trzeba się resetować, tym więcej rzeczy powstaje tylko dla higieny psychicznej.

Wot, poduszka.
Z pociętych starych ubrań (wywóz śmieci kosztuje, Czesiuniowie w kominku nie spalą, trzeba sobie jakoś radzić;)) i bawełnianych włóczek.
Tak naprawdę miał to być chodniczek do łazienki ale gdy jasnym się stało, że się wybrzusza, Jareckiej zamarzyła się nowa recyklingowa torba na zakupy. Ale jakaś dziwnie wielka zapowiadała się ta torba, Jarecka uznała, że tyle zakupów nie uniesie, bo i materia sama w sobie nielekka.

A więc poduszka!
Dobrze się złożyło, bo akurat kończy się w Art-Piaskownicy poduszkowe wyzwanie.

A że wiosna idzie, i pora by przewietrzyć poczekalnię, proszę się nie zdziwić, jeśli nie będzie to dziś ostatni post...
A maszyna woła: szyć! Dzieci wołają: jeść!
A Jarecka idzie poleżeć w wannie (pełnej wody) i poukładać sobie w głowie od czego by tu zacząć.