Jako tako dobrze jest

Jaśnie Panicz i Dwójka wrócili z ferii u Rodziców Jareckich.

Zarobili trochę pieniędzy, bo Tata Jarecki płacił im za skoki na główkę do basenu i należyty zjazd ze stoku (a może na odwrót..?). Jarecka jak co roku cieszy się, że nie musi tego oglądać - a nic jej nie wiadomo, żeby dziadziowy cennik uwzględniał także opłaty za mężne przyglądanie się temu, jak te dzieci, co się je z narażeniem życia rodziło, teraz drwią sobie z własnego.

Dwójka, jak co roku, przywiozła nową czapkę.
(Tematowi corocznych czapek warto poświęcić osobny post, zatem - następnym razem)

A poza tymi materialnymi korzyściami dzieci przywiozły całe mnóstwo inspiracji, głównie za sprawą zastępów kreatywnego kuzynostwa i innych powinowatych.
Jaśnie Panicz od progu przedstawił listę zakupów, jakich zamierza dokonać.
Co on tam wyliczał Jarecka nie pamięta, znała tylko niektóre słowa, np. lutownica, dioda. Zakupów dokonano w trybie pilnym i światu narodził się nowy Adam Słodowy.

Zdobycze Dwójki były natury (jeszcze) bardziej efemerycznej.
- Taka jaka jesteś, jesteś fajna...* - podśpiewywała sobie jak dzień długi.
- A cóż ty tam sobie śpiewasz? - zainteresowała się Jarecka.
- Kuzynki mnie nauczyły - wyjaśniła Dwójka.
Jarecka nieco się obawiała, że piosenkę tę lansuje jakaś Wioletta lub inna Hannah Montana, ale musiała przyznać, że fraza: taka jaka jesteś, jesteś fajna, nie musisz być idealna godna jest spiżu, albo i złota, a na pewno tego, by sobie tę myśl wziąć do serca a nawet, by na kolanie, w czasie drzemki Piątka sporządzić do dziecięcych pokoi postery, niechże sobie ludzie wbijają do głowy:

Postery mają wymiary 50x70 cm, czekają na stosownych rozmiarów ramki z IKEA

...

Podczas gdy dzieci ryzykowały życie pod czujnym okiem Taty Jareckiego, Jareccy ułożyli się na dawno umówionej kozetce. Ciasno było, więc tylko jedna noga mieściła im się na meblu; drugą zapierali się o podłogę.
Pani psycholog o twarzy nieprzeniknionej jak na psychologa przystało, zapuszczała sondy.
(Rozmowy z psychologami mają taką niedogodność - nic a nic człowiek nie wie, czy mówi dobrze, czy źle, czy plecie androny czy nie, czy wychodzi na głupka czy przeciwnie. Psycholog patrzy tylko gładkim okiem i czeka na więcej. A Jarecka chciałaby wiedzieć, czego on więcej chce, żeby móc wyjść mu naprzeciw, niech ma człowiek trochę satysfakcji z pracy)
- Od kiedy wiedzą państwo, że mają takie zdolne dziecko?
- Od zawsze! - wykrzyknęli z żarem Jareccy, bo doprawdy, pokażcie Jareckiej rodzica, który uważa, że jego dziecko jest przeciętne.
- No to jak państwo stymulujecie jego rozwój w warunkach domowych, jakie mu stwarzacie środowisko, czym on się zajmuje w domu?

Tu Jarecka, kóra samozwańczo wzięła na siebie ciężar konwersacji (Ja będę mówić! Ja jestem na pierwszej linii frontu!) zaczęła się wić jakby kozetka dostała zębów, mało Jarecki nie spadł. Chciałaby powiedzieć, że dzień zaczynają od partii szachów, że prosto ze szkoły wiezie dziecię na modelarstwo i robotykę, potem na angielski, po drodze wskakują jeszcze do basenu - wszak o ciało także trzeba dbać, że wieczorami Jarecki gra z synem w scrabble zakąszając pełnymi nienasyconych kwasów omega 3 orzechami i łososiem, że przed snem słucha Jaśnie Panicz klasyki literatury, od "daj ać ja pobruszę" począwszy, a w nocy przez słuchawki karmi się młody umysł językami obcymi, nie wyłączając martwych.
Niestety!
Napojona eliksirem prawdy i podpięta do wariografu Jarecka musiała wyznać:
- Odkurza... wynosi śmieci... opiekuje się rodzeństwem...
Bo w domu - tego już Jarecka nie powiedziała, bo się bała - w domu to on nie jest dla nas żaden Geniusz, najwyżej geniusz, jeden z pięciorga.

I wiecie co?
Psycholodzy naprawdę są dziwni ale nie wszyscy nie okazują emocji. Ta pani bardzo się ucieszyła i powiedziała, że właśnie wynoszenia śmieci potrzebują umysły genialne (choć smażenie naleśników dla siedmioosobowej rodziny to już mogliby mu państwo darować) a mało kto na to wpadnie.

Prosto z kozetki Jareccy udali się więc do kolektury totolotka nabyć losy oraz poczynili zakłady bukmacherskie - że mistrzem świata w piłce ręcznej będzie Katar - żeby zrobić użytek ze swojej przenikliwości.
Nic nie wygrali, ale co tam.

Przecież - powtórzmy sobie raz jeszcze, wszyscy razem, zgodnym chórem:

*z nowej płyty Arki Noego