Koniec lata

Słońce na Zaogoniu świeci już inaczej.
Zimowa kołdra wietrzy się na sznurze; czeka na swoją kolej.
To było dobre lato, takie, co nie zawsze się zdarza, i nie każdemu. W tym roku zdarzyło się Jareckiej.

...

Urodziny Jaśnie Panicza, smutna wiadomość z rana, może jakieś niezwykłe stężenie hormonów-

-tocząc knedle ze śliwkami na obiad Jarecka roniła łzy, że WSZYSTKO ZAWSZE zdarza się po raz pierwszy, i że w tej wzorzystej materii, która rozciąga się za nią i przed nią, nie potrafi wyodrębnić powtarzającego się motywu; raportu- jak mówią drukarze.


Nie sądź, Czytelniku, że po lecie zawsze przychodzi jesień a po niej zima.


Zdarzyły się Jareckiemu wczasy, na które musiał pojechać sam z trójką dzieci. Najmłodsze miało rok i osiem miesięcy.

Zdarzyła sie Jareckiej jesień, gdy za wszystkie jesienne spacery musiał jej wystarczyć galop na przełaj przez przyszpitalny trawnik. Przez te kilkanaście metrów zwielokrotnionej percepcji patrzyła na kolory liści i słuchała ich szelestu pod butami.
Szur, szur-
Liście pokrył szron, zasypał śnieg- już po jesieni.

Zdarzyły się Święta Bożego Narodzenia spędzone w szpitalu przy chorej Trójce. Matki płakały, znosiły z domu choinki i smażoną rybę; Jarecka się cieszyła, że jej dzieci są z tatą i dziadkami, że Trójka wraca do zdrowia.


Nie zawsze po lecie przychodzi jesień a po niej zima. To cud, który może się zdarzyć- a nie musi.

Tego lata nikt w rodzinie Jareckich się nie rozchorował.
Nie było przymusowych rozstań.
Nikt nie umarł.
Dziś był słoneczny dzień.

A co będzie jutro?