Rękopis znaleziony w J

J to rodzinne miasto Jareckich.
Dzieci przywiozły stamtąd przechowane przez Mamę CałkiemInną manuskrypty.

Ale od początku.

Gdy Jarecka była dzieckiem, prawdziwym przedmiotem pożądania był dla niej zeszyt. Zeszyt do rysowania. Taki, który, strona po stronie będzie można zapełnić rysunkami dopracowanymi i barwnymi, i nie zdarzy się, by z okrzykiem "nie udało mi się!" pozbawić taki zeszyt choćby jednej kartki. Od czasu do czasu Mama CałkiemInna wręczała Jareckiej to z trudem zdobyte dobro z przeznaczeniem "na rysunki". Wszystko to było mało! Jarecka zapełniała rysunkami więc wszelkie znalezione papiery - wewnętrzne strony pudełek i teczek, kartoniki z rajstop i marginesy w zapisanych przez siostry CałkiemInne w szkole zeszytach.
Niemniej kilka tych bezcennych, wyżebranych na rysowanie zeszytów trafiło niedawno w ręce Jareckiej. Starsza o ćwierć wieku Jarecka obśmiała się, wzruszyła, ułożyła w głowie okolicznościowe przemowy zaczynające się od "jak ja byłam w waszym wieku, nie miałam tyle kartek do drukarki..." i śpieszy podzielić się z Czytelnikami pierwocinami swojego literackiego pomyślunku.

Oto historia pewnej Rusałki i jej przyjaciółki eee...Smerfetki.

Rusałka snuje się samotnie po swoim wypielęgnowanym ogrodzie.

 By ulżyć samotności, zaprasza do siebie przyjaciółkę, Smerfetkę. 

(Owe mazy, np.na niebie, zostały najpewniej dosmarowane przez młodszą siostrę Jareckiej, Wlepkę, lub jeszcze później, przez któregoś z Jareckiej siostrzeńców.)

Zwracamy uwagę na minę środka lokomocji, stonogi - jak nic siekierkowski cwaniak.

Smerfetka przybywa i zaczyna się typowe babskie rajcowanie.

Ploty.

Jedzenie.

 Wieczorne ablucje. (Intrygujący piktogram na drzwiach łazienki...)

Znowu jedzenie.

Kontemplujemy wnętrzarskie rozwiązania. (dom Rusałki jest bez wątpienia domem o stu pokojach!)

Poniżej antresola na którą wiodą schody z lastryko, hitem zaś jest komodo-kominek.

Bauhaus, panie tego, i czysta forma.

Nawet Święta mają, a więc znowu jedzenie.

I znów w kuchni. Ale innej! Bystry obserwator wypatrzy w głębi pokoju telewizor, a w nim - przemawia KOPERNIK!!! (trochę tylko podkolorowany przez Wlepkę).

Na uwagę zasługują też garnki Philipiaka na górnej półce.

Ale żeby nie było tak tylko o jedzeniu i wnętrzarstwie, oto nasze bohaterski gdziesik się pindrzą.

Jedna:

I druga:

Niech Was nie zmylą gruszki na drzewie! To wierzba, a panny pindrzą się, bo święto!

1 maja!

A więc pochód!

Wystarczy? :)))

Miłej niedzieli, Drodzy Czytelnicy!