Jak patologia, to patologia

Huczą internety, że Jarecka wygrała gazety
i nie bez kozery, bo aż dwadzieścia cztery!

(A jeśli jeszcze się nie pochwaliłam, że w świerszczykowym konkursie u BEBE zgarnęłam pierwszą nagrodę, to tylko dlatego, że wciąż odczuwam pewien rodzaj zażenowania, że stateczna matrona, żona jednego i matka pięciorga, a nawet wychowawca młodzieży, skleja sukienkę z gazety i strzela sobie w niej selfie przed lustrem. Sami powiedzcie. Niemniej - alleluja i do przodu, warto było - jupi!!!)


Tyle w temacie hot niusów, naści teraz odgrzewane kotleciki:

***

Zaczęło się niewinnie, tak jak zwykle; mały Adolfik też przecież nie wyskoczył z brzucha matki ryczącym hegemonem.

No więc zaczęło się tak, że Mario Nowak w swoim sklepie postawił na ladzie gigantyczny słój pełen kukułek.
Było to doskonałe marketingowe posunięcie.
Jarecka, która wpadła tylko po bułki, natychmiast tych kukułek zapragnęła. Zapragnęła, wyszła i zapomniała; przypomniało jej się dopiero pod koniec drugiego z rzędu Tygodnia Samotnej Matki. Mając do wyboru - ucieczkę w świat, napojenie dzieci makowiną lub zrobienie sobie jakiejś przyjemności - wybrała to ostatnie, aczkolwiek ucieczka w świat długo walczyła ze zwycięską opcją o prym.
Przypomniało się Jareckiej, że Szwagierka Dąbek ma cud-maszynę, która sieka, miesi i gotuje, nakrywa do stołu, kupuje świeże kwiatki i serwuje - ! - likier z kukułek.

Włożywszy ciemne okulary dla ukrycia szaleństwa, Jarecka zapakowała dzieci w samochód, zakupiła kukułki tudzież inne tajemne ingrediencje i pojechała wprost do Dąbków, ku cud-maszynie, która miała ją obdarzyć chwilą przyjemności.

Jaśnie Panicz, zapalony kucharz i zapalony majsterkowicz, na widok pichcącego ustrojstwa doznał ekstazy i zgłosił się na ochotnika do obsługi tegoż.

I tu Jarecka popadła w stupor.
Albowiem wydało jej się niestosownym, żeby syn miał matce sporządzać napój alkoholowy.
Wypowiedziała więc głośno swoją wątpliwość, lecz nie miała serca pozbawiać dzieci atrakcji, za jaką uważały przyglądanie się pracy cud-maszyny i wraz ze Szwagierką przystąpiła do dzieła. Po skończonej pracy cud-maszyna poinformowała, że likier można przechowywać w lodówce przez kilka dni, dziękuję, smacznego.

Jarecka popadła w kolejny stupor, bo sądziła, że ta litrowa karafeczka będzie jej dostarczać przyjemności przez kolejne kilka tygodni - jak to: kilka dni? Nie da rady, żadną miarą, nawet zakładając, że Jarecki kiedyś wróci z pracy i dołączy do libacji.
Wieczorem, w domu, okazało się, że trunek jest boski, choć wciąż nie aż tak, by w pojedynkę zutylizować go w kilka dni. Złożyło się jednak szczęśliwie, że jedna z koleżanek w najbliższą niedzielę świętowała okrągły jubileusz. Jarecka wzięła butelczynę na przyjęcie i uraczyła towarzystwo. Likier zrobił furorę a jedna z koleżanek, Mecenaska, przyznała się, że i ona ma cud-maszynę; uradzono tedy kolektywnie, że na najbliższą okazję to ona przyrządzi kukułkową miksturę.

Najbliższa okazja, garden party u znajomych, nadarzyła się już po dwóch tygodniach. Tym razem to Jareckiej przypadła rola kierowcy, którą to fuchą Jareccy dzielą się zazwyczaj w zależności od tego, jak daleko od domu odbywa się impreza.
I teraz uważaj Czytelniku, jak niewinnym krokiem nadchodzi upadek obyczajów, jak niepostrzeżenie mała skaza przechodzi w zgniliznę!
Między karkówką a tortem Mecenaska napomknęła mimochodem, że likieru nie przywiozła bo mąż ją zwiódł, że niby trunek za gęsty, dolała wody i to-już-nie-to, wzruszono ramionami i rozmowa potoczyła się w innym kierunku, jednakże...


Wieczorem, kiedy rodzina zapakowała się już do samochodu na drogę powrotną wraz z pustą tacą po cieście i przydziałem resztek z grilla, i gdy dzieci odnotowały, że to mama siedzi za kierownicą, kalejdoskop w kolorowej głowie Dwójki złożył elementy w zaskakującą całość.
- Mamo, jakie ty masz SZCZĘŚCIE. Ty prowadzisz, a ciocia akurat nie przywiozła likieru!



No co, może nie szczęście? :)
No to chlup!