W pierwszą wakacyjną niedzielę Jareccy udali się na wycieczkę pchani doniosłym imperatywem (wywieźmy ich gdzieś choćby na pół dnia, będzie wieczorem mniej sprzątania).
Cel - Muzeum Plakatu.
Ledwie samochód wypchany Jareckimi wytoczył się za rogatki Zaogonia i na horyzoncie zamajaczył szalony grzebień Metropolii, w tyle autobusu podniósł się raban, że Czwórka chce wymiotować.
Prawdziwa dama z tej Czwórki.
Biała na twarzy, z wybałuszonym okiem i nadętym policzkiem zaczekała grzecznie aż rodzice narządzą jej naprędce worek lotniczy i dopiero wtedy pozwoliła sobie otworzyć usta.
Po krótkim serwisie na poboczu poprosiła, by jechać wolniej i wycieczka potoczyła się (dosłownie) dalej.
(Jarecka potwierdza: los pasażera Jareckiego do komfortowych nie należy. Ulubionym manewrem tegoż jest na przykład gwałtowne przyśpieszenie na widok żółtego światła - rzekłbyś: chce zdążyć przejechać - by następnie zahamować z piskiem opon w połowie zebry)
Ponieważ na miejscu Piątek spał snem sprawiedliwego a Czwórka pogrążona była w malignie, postanowiono, że Jarecki zostanie ze śpiącymi, Jarecka zaś poprowadzi przytomną część wycieczki do świątyni sztuki.
Plakat!
To zjawisko z pogranicza literatury i sztuk plastycznych zajmuje szczególne miejsce w sercu Jareckiej!
Podczas gdy rzeczona wykładała dzieciom fenomen tej dziedziny sztuki, Jarecki na parkingu odczuł potrzebę schłodzenia się za pomocą klimatyzacji i w tym celu przekręcił kluczyk w stacyjce.
Niestety, nie wydarzyło się nic.
Jarecki, człek zaprawiony w walce z przeciwnościami losu, z bebechów auta wyjął akumulator, z bagażnika prostownik, i udał się do budynku mieszczącego toalety i sklep z pamiątkami po ratunek.
Teraz sobie, Cztyelniku, imaginuj.
Jarecki przywykły do zaogońskich standardów, gdzie pod nieobecność Jareckich każdy sąsiad może wejść do Deszczowego Domu, żeby zamknąć okno w czasie burzy lub wyjąć z prądu wtyczki strategicznych sprzętów, gdzie po drzwiami znajduje się ubrania a w sezonie letnim owoce na przetwory, gdzie sąsiadki hojnie szafują szklankami cukru a sąsiedzi naprawiają dzieciom zwichrowane jeździki, gdzie Narogowa nie sprzeda nieświeżego towaru a mechanik będzie wydzwaniał, że jest Jareckiemu winien pieniądze - imaginuj, Czytelniku, jaką tenże Jarecki miał minę, gdy na prośbę o chwilowe podpięcie prostownika usłyszał pytanie: ZA ILE?
To była bardzo pouczająca wycieczka.
...
Nazajutrz odbyły się plakatowe warsztaty:
(wybaczcie marne zdjęcia - robione były w miejscach docelowych, czyli - w ciemnych miejscach)
Dwójka postawiła na uproszczoną formę i suprematyczną kompozycję:
Czwórka odwołała się do własnych, trudnych doświadczeń i oplakatowała szafkę z kaloszami na korytarzu:
Jaśnie Panicz postawił na chwytliwe hasło. Cała rodzina powtarza teraz autoamtycznie: Halo?! A buty gdzie? (Jaśnie Panicz wyznał, że inspiracją dla niego był plakat "nie zakładaj taśmy na wałek gołymi rękami")
Plakat ten porusza bardzo, jak Państwo widzą, palący problem.
Podobnie jak ten, Trójki:
Poniższy plakat również, lecz został źle ulokowany, co sprawia, że grupa docelowa, czyli Piątek, nie może zapoznać się z jego treścią.
Możecie wierzyć, lub nie, propaganda robi swoje. Tak czystych nóg w Deszczowym Domu jeszcze nie było.
Po deszczu też już się nie chodzi, najwyżej biega :)
