Marianna Oklejak & Co., czyli konkurs u Olgi

Jak by tu zacząć?

Chyba trzeba od początku, czyli od momentu, gdy Olga ogłosiła konkurs <KLIK>

Lubię blog <O tym, że>, a zachęcona bogactwem nagród sprzedałam temat dzieciom. Trójka czym prędzej narysowała swoją wersję okładki Abecelków (Małgorzata Strękowska Zaremba, ilustracje, bardzo śmieszne, Macieja Trzepałki), które akurat połyka a Dwójka przyniosła Wiersze dla niegrzecznych dzieci i powiedziała: a ja bym chciała zrobić takie drzewko, i żeby za nim stała Czwórka...

Ach, jak mi się ten pomysł spodobał!

Cóż, gdy w Deszczowym Domu zapanowała, jak zwykle jesienią, ciemność, wilgoć i ogólny uwiąd. Nie było komu chcieć go zrealizować.

Lecz! Zaprawdę, zaprawdę powiadam Wam! Matka dzieciom i domowy garkotłuk potrzebuje raz na jakiś czas teleportować się w inny wymiar.

Skąd wróciwszy, upojona serotoniną, przytargałam z Biedronki naręcze kartonów i zadęłam w złoty róg. 

Odzew przerósł moje najśmielsze oczekiwania.

Teraz będzie dużo nie najlepszych zdjęć. Zapewniam jednak, że moc będzie z Wami! Na długo :)

Udział wzięli: 

Jaśnie Panicz lat 10,

Dwójka lat 9,

Trójka lat 7,

Czwórka lat pięć (nie działa mi klawisz z piątką. Ta serotonina go zalała, chyba),

Jarecka lat (te klawisze też nie działają),

oraz Czarodziejska Szafa.

W roli maskotki Piątek lat 2

Tak czułam, że konstrukcję drzewa najlepiej zaproponować JP. Podjął się tego ochoczo, pomagierzy równie ochoczo pomagali.

Tymczasem w drugiej izbie otworzyłam drzwi Czarodziejskiej Szafy.

To niezwykłe. Tkanin kupuję tylko tyle, ile doraźnie potrzebuję i zużywam to natychmiast. Wytłumaczcie więc, jak to się dzieje; potrzebuję brązowego pluszu na misia? Jest. Chcę uszyć niebieską suknię dla księżniczki? Proszę bardzo, jasnoniebieska mgiełka i podszewka w odpowiednim kolorze czekają w szafie.

Szyju szyju.

I już.

Drzewko na okładce książki ma trochę listków i jasnych kropek...

Czwórka "odczytuje" swój ulubiony wierszyk z tej książki. To wiersz o niej, o delikatnej anielskiej dzieweczce, która, bywa, zamienia się w potwora.

Piątek układa z klocków. Wklejam te zdjęcia i nie dowierzam, że zdarzyło się nam wszystkim takie cudowne popołudnie. Wszyscy mieliśmy ciekawe, twórcze zajęcie. WSPÓŁPRACOWALIŚMY.

Zdjęcia, z uwagi na kiepskie światło w domu, odbyły się w plenerze. 

Szybko, bo zimno a rękaw krótki :)

 

Może z tej strony?

A może z tej?

Ostatecznie do konkursu zgłaszam to zdjęcie:

Ponieważ poziom endorfin po czwartkowej eksplozji tychże jeszcze nie opadł, w domu pobawiłam się trochę tym zdjęciem, bo kto bogatemu zabroni?

Znajdźcie trzy różnice. 

Ostrzegam, nie będzie łatwo ;)

Za doskonałą zabawę dziękuję Oldze i pani Mariannie Oklejak :)

PS. Ciekawi jesteście troszkę, skąd ten niebywały przypływ energii? O tym wkrótce. O tym, jak Jarecka odniosła najprawdziwszy LITERACKI SUKCES. Właśnie tak.