15.01.2016

We can do it!

Rok pański 2016 zastał Jarecką w fotelu pasażera, w głębokiej awersji do czynności kuchennych.


Zaczęło się tak: Jarecka spojrzała w głąb siebie jak w studnię, krzyknęła HOP HOP a echo odpowiedziało jej: no weź, Jarecka, przecież ty naprawdę, ale to naprawdę, nie masz ochoty wyjeżdżać na święta.
Najbliższa z punktu widzenia topografii rodzina Jareckich zdecydowana była obrać świąteczny kurs w rodzinne strony, stało się więc jasne, że Jareccy spędzą Wigilię sami, w swoim skromnym, siedmioosobowym gronie.
Dziatwa uderzyła w płacz; Dziadkowie! Kuzyni! WIĘCEJ prezentów!
Jarecka nie ugięła się pod naciskiem, na drugiej szali zaległo bowiem: pakowanie, pakowanie oraz planowanie, które jest niebywale męczące (choć nie aż tak, jak brak planów).

Wkrótce samochód dowiódł słuszności hegemonicznej decyzji Jareckiej psując się porządnie już w wigilijny wieczór. Natychmiast po świętach został odstawiony do najbliższego mechanika, tego, który "ma czysto"(widział kto kiedy czysty warsztat samochodowy? Jest taki, na Zaogoniu).

A skoro mowa o porządku, w toku przedświątecznych przygotowań - na które można by machnąć ręką w przypadku wyjazdu do Dziadków - Jarecka poczyniła pewne przykre spostrzeżenia i powzięła środki zaradcze.
- Jarecki! - oznajmiła - jest taki problem. Poważny, toteż oczekuję od ciebie konkretnych propozycji, nie frazesów typu "jakoś to zorganizujemy". Tu potrzeba systemowych rozwiązań!
Tu zawiesiła głos i gdy już dostatecznie zaciekawiła Jareckiego, przystąpiła do rzeczy:
- Nie radzimy sobie ze sprzątaniem. Mnie całe dnie upływają na wożeniu dzieci do szkół i nazad, gotowaniu, odgrzewaniu (tu nastąpiła drobiazgowa i w istocie oszałamiająca lista zająć, której stopnia trudności i tak nie ogarnie ten, kto nie zna Piątka) a ty przeważnie jesteś w pracy. Owszem, w ciągu dnia miewam czas na odpoczynek. Ale przecież nie mogę go poświęcić na pucowanie wanny, bo kiedyś MUSZĘ odpoczywać!
Jarecki się zgodził, musi.
- Szorowałam dziś szczotką kąty w łazience, na kolanach, i zobaczyłam co się dzieje pod umywalką - kontynuowała dramatycznie Jarecka - tak być nie może. Albo umawiamy kogoś do sprzątania albo wyznaczamy sobie jeden cały dzień raz na jakiś czas i wtedy jedno z nas musi zabrać gdzieś dzieci na cały dzień a drugie cały ten dzień sprzątać (tu Jarecka popadła w głęboki namysł, co tak naprawdę wolałaby robić i rozpaczliwy jęk rozdarł jej trzewia).
- Dobrze - odparł dzielnie Jarecki najwidoczniej rozdarty wewnętrznie tym samym spazmem - wkrótce coś postanowimy.

W przeddzień Sylwestra właściciel czystego warsztatu, schludny czterdziestolatek w firanki czesany doniósł, że owszem, usunął skutek, lecz przyczyny usunąć nie da rady i Jarecki, dziwnie czemuś smutny, odstawił samochód do najpierwszego speca, Ryżego Mechanika z Przedmieścia, tego samego, który w piegowatej dłoni wciąż dzierży 250 zł Jareckich.
Znaczyło to ni mniej ni więcej, że to Jarecki będzie pełnił funkcję sylwestrowego szofera, gdyż Jarecka zapomniała już, jak prowadzi się samochód z manualną skrzynią biegów, a w taką właśnie zasobny jest służbowy wóz Jareckiego.
A zatem, tak, Jarecki nie wypije ani drinka-drineczka z kolegą Lekarzem i kolegą Lekarza, lekarzem.
Oraz z Jarecką i żonami lekarzy, dodajmy.

I oto widzimy Jareckiego w wesołej kompanii jak grzebie widelcem w talerzu pełnym specyjałów, popija colą i zerka na zegar.

...

Tymczasem ferie świąteczne dobiegły końca i brak samochodu zaczął Jareckiej mocno doskwierać. Pospolite punkty dnia codziennego, jak zakupy w Biedronce czy kurs na pocztę - nie mówiąc o zwykłej logistycznej obsłudze uczniów! - znalazły się poza jej zasięgiem.
Ponadto w dalszym ciągu trzymała Jarecką w czułym uścisku niechęć do przygotowywania posiłków, co miało oczywiście związek z nadużyciem tych funkcji w okresie przedświątecznym. Co - powtórzmy - nie miałoby miejsca, gdyby Jareccy, jak co roku, spędzili święta w szerszym rodzinnym gronie.

Lecz czym byłby człowiek bez żelaznej woli, która za nic ma okoliczności!
Czegóż człowiek nie dokona, gdy się, zaweźmie, napnie jak te rzeźby na MDM-ie, natęży jak murarz co podaje cegłę? Gdy zaplanuje, gdy MUSI?

- Zaraz wracam - rzucił Jarecki wyskakując z samochodu pod sklepem.
Było niedzielne popołudnie.
Rodzina Jareckich właśnie udawała się na jasełka a ponieważ Jarecka nie miała ochoty upiec ciasta na poczęstunek zaplanowany po przedstawieniu, Jarecki zboczył do Biedronki.
Na parkingu było tłoczno i Jarecki wcisnął się na wolne miejsce z brzegu, nieco tylko wystając bryłą wozu poza linię.
- Chyba się zmieszczą, nie? - rzucił niedbale wysiadając.
Jarecka równie niedbale rzuciła okiem na zwężoną drogę przejazdową i stwierdziła ponad wszelką wątpliwość, że samochód osobowy przejedzie obok SPO-KOJ-NIE.
Tak, oczywiście, prawo Murphy'ego jest nieubłagane.
Gdy tylko drzwi sklepu zamknęły się za Jareckim, w okno Jareckiej załomotał kierowca wielkiej ciężarówki (niedzielne popołudnie, przypomnijmy), który niewerbalnie dał do zrozumienia, że chciałby tędy, kurde blaszka, przejechać!
Cóż było robić.
Jarecka wyjęła telefon,
Jarecki nie odbierał.
Wzięła kluczyk.
Przesiadła się i przez chwilę odgruzowywała w złogach pamięci długotrwałej "które to sprzęgło??"
Następnie nadepnęła, przekręciła, wrzuciła bieg i - w imię Ojca! - ruszyła. Postawiła samochód kilka miejsc dalej, wyłączyła silnik i wtedy na tyłach samochodu rozległy się brawa.
- Mamo! - jodłowały okrutne stwory - brawo ty!
- Dziękuję dzieci.
- Mówi się: brawo ja.
Okrutne, krwiożercze stwory.


Wszystko się da, tak brzmi błyskotliwa puenta.


- Jarecki! Co ty zrobiłeś z łazienką?! Jak tu lśni!
- Wkręciłem mocniejsza żarówkę.

25 komentarzy:

  1. Kiedyś wypowiedziałam takie życzenie "aby w święta nie jeździć od jednych do drugich" potem mi przeszło ale wtedy średnie dziecię rozchorowało się na szkarlatynę... okropne te święta były...

    P.s. Idę zmienić żarówki w łazience ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zrób to! LUKSY PODNOSZĄ LUKSUS!

      Usuń
    2. a moją rodzinę 2+2 po takich życzeniach-marudzeniach że znowu w aucie... i że mi sie nie chce.... i ja wolałbym w domu... dopadła... uwaga uwaga - sraczka 2+2.
      od tej pory nie narzekam na świąteczne wyjazdy do rodziny!! bo tak dietetycznej Wielkanocny to ja nie miałam - i mam nadzieję już nie mieć nigdy w życiu :P

      a wiecie co było najgorsze w tych świętach?? To, że dzieci wyzdrowiały w niedzielny poranek i zażądały jedzenia (dziwne jakieś) A tu w lodówce było tylko światło... a my starzy wciąż skręcający się...na sam zapach jedzenia chorujący...
      Do tego no nie mialam zakupów zrobionych gdyż jednakoż planowałam ten wyjazd!!!
      tylko jedna kurzęca pierś palętałą sie na dnie zamrazarki i jakieś dwie marne marchewki wygrzebałam... zupka synom mym nigdy chyba nie smakowała tak dobrze jak wtedy!
      ot nauczka :) teraz robię podstawowe zakupy przed każdymi świętami.
      i nie narzekajcie za bardzo powiadam Wam! bo może się zemścić jak na nas :)

      idę posprawdzać ten patent z żarówkami :)

      trzymajcie się i pozdr od wawelskiego smoka
      Taka Jedna Ula

      Usuń
  2. Kwestia 'umawiamy kogos do sprzatania' jest u nas fraza na gumce. Zawsze wraca. Nigdy jeszcze nikogo nie umowilismy :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Żadnych rozwiązań systemowych jeszcze nie powzięliśmy.
      Nie powiem, żebym się tego nie spodziewała ;)

      Usuń
    2. U nas jak przychodzi ktoś od sprzątania to ja biegam dwie godziny nerwowo i sprzątam żeby wstydu nie było przrd panią sprzatajaca...:)

      Usuń
  3. buahahahahaha, ostatni akapit rozbawił mnie do łez :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Techniczne spojrzenie mężczyzny i zaraz czysto : )

    OdpowiedzUsuń
  5. Jarecko, po całości (posiłki, sprzątanie, Piąteczek, przygotowanie Świąt i to wszystko, co robi kobieta, kiedy NIC nie robi, bo siedzi z dziećmi w domu) BRAWO TY!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Brawo ja!

      (widzisz, już wiem, co sie odpowiada :))

      Usuń
  6. U mnie w domu nikt nie chce poświęcić swoich kieszonkowych na ekipę sprzątającą. A szkoda :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też go raczej nie poświęcę, bo go nie mam! :))))

      Usuń
  7. Tak, to jest dylemat, kieszonkowe kieszonkowym, ale myśl że obca było nie było sprzątająca osoba kreci się PO DOMU...ooooo...nie.... podobny dylemat miałabym, gdybym miała zaprosić przypadkowego pasażera tramwaju, do mojego z przeproszeniem MÓZGU.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam tsk samo. Raz z jedną poleconą panią umyliśmy kilka okien. Ale to nie nmoje nerwy

      Usuń
    2. Mnie zajmuje jeszcze inna kwestia. Zakładam, że i tak osoba taka sprzątałaby mi tylko łazienkę i odsuwała szafki w kuchni - ale co ja bym wtedy miała zrobić ze sobą? Siedziałabym pół dnia w pokoju? Tego sobie nie potrafię wyobrazić, gdzie ja bym się, biedniuteńka, podziała?

      Usuń
    3. Identyko, identyko mam! Obca osoba miałaby mój brud oglądać? Sama bym pierwej wypucowała, nim bym wpuściła...
      Na szczęście takie "luksusy" na razie mi chyba nie grożą :P...
      ale dyżury i jakiś równiejszy podział obowiązków chętnie bym wprowadziła

      Usuń
  8. Brawo Jarecki, idę zmieniać żarówki!

    OdpowiedzUsuń
  9. A ja wiem co robiła znajoma, ktorej jedna pani regularnie sprzatala. W tym czasie gotowala im obiad. Razem go jadły. W czasie przerwy lub po wysprzataniu 3 pokoi. A pomoc die Jareckiej należy. Daj znać jak znajdziesz sposób. I też muszę żarówki...:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zamienił stryjek siekierę ma kijek!
      Gotować też nie znoszę :)

      Usuń
  10. Naprawdę świetnie napisane. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń