Rano

(Wszechwiedzący Narrator wynosi zza kulis baner z wiewiórką i umieszcza w tle)

Każda minuta snu o poranku kosztuje oj! - słono.
Jarecka wyłącza budzik dwukrotnie zanim na półśpiąco zwlecze się z łóżka i związując pasek szlafroka stanie w drzwiach pokoju dziewczynek. Oczywiście, nie śpi tylko Czwórka, która akurat nie musi wstawać. We wrześniu armata jej nie obudzi, to pewne.
Jarecka robi pierwsze podejście do obudzenia Trójki, werbalne.

 - Mamo - mówi Jaśnie Panicz, który też ma na później ale już rześko dynda na drążku w drzwiach swojego matecznika - wymyśliłem taką metodę mnożenia w pamięci liczb dwucyfrowych; jakby się akurat nie miało ołówka i kartki, żeby policzyć pod kreską.
Jarecka mogłaby powiedzieć, że zazwyczaj ma się pod ręką kalkulator w telefonie ale nie powie bo z rana ma wstręt do mówienia; całe szczęście, bo to głupio byłoby tak powiedzieć.

Woda w czajniku szumi, za oknem wiewiórka pałaszuje szyszkę a do kuchni wchodzi Czwórka.
(jakże niewiele się zmieniło! KLIK)
- Jestem gło - oznajmia.
- ...już to rozumiem, ale jeszcze nie umiem powiedzieć na czym to polega. Na przykład trzydzieści dwa razy trzydzieści dwa. Najpierw trzeba pomnożyć trzydzieści dwa przez... - kontynuuje Jaśnie Panicz.
- To co zjesz? - pyta Jarecka.
- Pła.
- ... potem razy dwa... Nie wiem czemu przez dwa, ale pasuje...
Jarecka tymczasem usiłuje ściągnąć z górnego łóżka Trójkę.
- Bo za chwilę będzie już za późno na śniadanie!
Groźba - kolejny etap, zaraz po pozbawieniu kołdry.
- ...no i wychodzi ...
Czwórka niewzruszenie zasiada w pustej kuchni do michy płatków z zimnym mlekiem:
- Na zdrowie Ojca i Syna!
- Muszę to sobie zapisać w zeszycie, żebym nie zapomniał. Pokażę pani z matematyki.
- Synu  - pyta Jarecka - ale sprawdziłeś to na kalkulatorze?
- Tak.
- I wyszło tak samo?
- Tak!
Jarecka zawiesza się z kanapkami w ręku - ta bez masła dla Trójki.
- Idę się ubrać - komunikuje Czwórka - co mam ubrać?
Nie doczekawszy się starszych córek w kuchni Jarecka sięga po ostateczny argument - wyjmuje z łóżka Piątka, który już się był obudził; machał nogami i rozsiewał urok; siejże, Piątku, tam gdzie trzeba.
Położony obok Trójki Piątek szarpie jej włosy i obślinia nos. Patrzcie państwo! Cud! Trójka zamiast się nadąsać otwiera oczy, uśmiecha się i podąża za nim do kuchni niby za grajkiem z Hameln.
Zaprawdę, zaprawdę, jest Piątek czarodziejem.
Po matce wiedźmie.


(Wiewiórka aż do tej chwili wytrwała niewzruszenie na lipie, dwa metry od okna Deszczowej Kuchni. To jakaś duchowa siostra Jareckiej! Niemniej Wszechwiedzący Narrator zwija dekoracje. Poniżej smerfetka narysowana przez Czwórkę. Już wiadomo, kto będzie kontynuował dzieło życia Jareckiej! KLIK)

PS. Metodę Jaśnie Panicza przetestował Jarecki. Działa. Pani z matematyki powiedziała: no dobrze, ale przecież łatwiej jest pod kreską. (Wiwat motywacja! Wiwat zachęta do samodzielnej eksploracji! Wiwat, do jasnej cholery!)
Gdyby jednak znalazł się wśród Czytelników jakiś piękny umysł, któremu łatwiej w pamięci niż pod kreską, Jarecka służy tabelką z zeszytu Jaśnie Panicza.