Subotnik

W kwestii pustostanu po Sebach pani Nestorka zaczęła popadać w desperację.
- Jarecki, nie masz pan tam wśród znajomych jakiegoś chętnego?

Warunków było kilka.
Najlepiej rodzina, liczba dzieci nie gra roli (powtórzmy, bo to rzadkie: liczba dzieci nie gra roli. "Hola hola!" - zakrzyknęli Jareccy - "zaś żeby nam tu się jakaś wielodzietna patologia nie pałętała po suficie!") Po wtóre: katolicy. Przed Jareckimi co prawda lokal zajmowali muzułmanie i zostawili po sobie jak najlepsze wspomnienia a także ulubioną Jareckiej przepastną komodę, ale czasy już inne. (Szczerze mówiąc - co tam na Zaogoniu za muzułmanie! Weźmy taką Ramonę. Mąż muzułmanin nie sprzeciwił się, żeby na wiosnę dzieci ochrzcić i do komunii posłać.
- Taką decyzję podęliśmy wspólnie - oznajmiła z pełną powagą Ramona - teraz ochrzcimy, a jak dorosną to sobie sami zdecydują, i jak będą chcieli, to przejdą na islam.
- Ale nie sądzę - dodała śpiesznie, zanim Jarecka zdążyła wyobrazić sobie ramonią córeczkę w czarczafie)

Trzeci warunek pani Nestorki był taki, żeby płacone było uczciwie i w porę.

Minęło czasu mało-wiele i rozpromieniona Nestorka doniosła, że trafił się lokator co jej się podoba i będzie się wprowadzał. Stolarz, Ukrainiec. Żona, dwie córeczki. Tylko, że to mieszkanie puste, a oni nie mają nic, może by, Jarecka, te szafy co u was na balkonie...?
- Oczywiście - powiedziała Jarecka - tylko, że one już rok tam stoją i czekały tylko, żeby je wyrzucić (robiąc tymczasem z powodzeniem za szafę na szczotki, mopy, tudzież za magazyn tkanin B).
- Czesiuniowa ma na tarasie sofkę, będzie chociaż dla dziecka do spania. Kuchenkę im kupię, Danuta lodówkę z garażu da.

Smutne. Rodzina z dwójką dzieci, która nie ma nic, tylko torby, po które nawet Generał Sosna pojedzie, bo sami nie mają czym przewieźć.
- Ta żona - informowała niestrudzenie Nestorka - jest nauczycielką angielskiego.
- Fantastycznie! - ucieszyła się Jarecka - będzie dawała lekcje naszym dzieciom!
- Ale ona nic nie mówi po polsku!
- Tym lepiej!


W sobotę meble z wszech balkonów i garaży trafiły do mieszkania na górze. Szorując podniszczone szafy Jarecka odczuwała coś na kształt wstydu, że tylko coś takiego będzie na tych nowych lokatorów czekało.
Starsza córka ma trzy lata, młodsza trzy miesiące. Ta młodsza urodziła się jeszcze na Ukrainie.
Znaczy się: eksodus z noworodkiem.


A teraz odjedźmy kamerą w górę i popatrzmy z lotu ptaka na ten obrazek, bo ładny: Jareccy szorują i odkurzają meble, sąsiadki doglądają brykającego Piątka. Małe pospolite ruszenie, bezinteresowny, pogodny subotnik.

Tylko tło brzydkie, bo w tle wojna.