Mama pracująca

-Ty nie pracujesz- nie pytają, a stwierdzają dawno nie widziani znajomi albo nowo poznani. No bo jakże- małe dzieci...
-Ja zawsze najpierw pukam do pani!- szczebioce nowa Listonoszka (rany, jaka szykowna!)- bo pani na pewno jest w domu! No bo pani przecież nie pracuje!- radośnie wodzi wzrokiem po zgromadzonym w przedpokoju Komitecie Powitalnym.
-Pracuję...- prostuje Jarecka.
-No tak, tak, pracuje pani- w domu!- sumituje się Listonoszka nie spuszczając wzroku z dzieci.
No i Jarecka się poddaje, i bierze przesyłki dla całej ulicy, żeby sobie urozmaicić siedzenie w domu roznoszeniem poczty sąsiadom.

Minął rok odkąd Jarecka podjęła tę ważną decyzję- jest kobietą pracującą.
A właściwie nie podjęła żadnej decyzji, jak zawsze. Dała się ponieść fali dziejowej- "a, co tam!", "a nuż!" Że niby kto inny weźmie do pracy matkę czwórki drobiazgu? A kto pozwoli jej przychodzić do pracy z dwójką maluchów (Czwórka miała ledwie półtora roku...)? Kto pozwoli jej wychodzić na wizyty do lekarzy specjalistów umówione kilka miesięcy wcześniej i nie powie jej złego słowa? No i gdzie jeszcze na świecie są takie koleżanki z pracy?
A jednak-
-nie było dnia w ciągu tego roku, żeby Jarecka nie rozważała zupełnie na serio rzucenia tego wszystkiego w diabły. Nie rzuciła, bo od roku nie może sobie odpowiedzieć na pytanie: czy taką pokusę podsuwa jej troska o dobro rodziny czy lenistwo?

Ponieważ jednak okazja niewątpliwie się nadarza, Jarecka skorzysta z niej, uklęknie na cztery łapki i grzecznie odszczeka te drwiny, na jakie sobie kiedykolwiek pozwalała względem pracujących matek- a to, że dają dzieciom na obiad mrożone pierogi, a to, że na święta mają ciasto ze sklepu, a to, że biorą urlop na mycie okien (że niby sobie nie potrafią zorganizować czasu w tygodniu)... Jarecka bije się w pierś aż dudni!
Mama CałkiemInna, czyli mama Jareckiej nie pracowała zawodowo. Zajmowała się córkami i domem. W każdy piątek były na obiad domowe pierogi ruskie a w weekendy ciasto. O tym, że koty z kurzu tworzą się po trzech dniach niesprzątania, a nie po roku, Jarecka dowiedziała się dopiero w liceum, kiedy zamieszkała w internacie. W domu CałkiemInnych kurzu po prostu nie było!
Jarecka nie miała pojęcia, zresztą nadal nie ma, co jako pracująca może sobie odpuścić a o co warto zawalczyć. Nie ma w tej kwestii żadnych wzorców. Być może, na ten przykład, pierogi z zamrażalnika nie są przestępstwem, może bez ciasta weekend też się uda- ale kto?-kto Jareckiej może to powiedzieć???