Nic nie może się zmarnować, czyli o wrześniowym swetrze i dżemie z winogron

Dawno temu miała Jarecka szafę pełną kłębuszków w odcieniach bieli, szarości i beżu. I choć kłębuszki pięknie komponowały się kolorystycznie, niestety- każda włóczka była innego rodzaju i grubości; wełny, akryle i mohery w różnych kombinacjach.
Wzięła więc Jarecka druty-kołki nr12, związała trzy nitki i popełniając tylko prawe oczka zabrała się do pracy. Coraz to zmieniała nici i łączyła je w różnych zestawieniach. Czasem były trzy naraz, czasem cztery, w zależności od grubości składników. Tak powstał ciepły, wielki sweter.
Jarecka zawsze czeka na moment, gdy będzie mogła go ubrać, bo okrycie to ma wychodne tylko kilka dni w roku; za to są to dni najpiękniejsze z najpiękniejszych- dlatego Jarecka tak czeka.
Dzień musi być odpowiednio chłodny lecz bezwietrzny, koniecznie słoneczny.
Piękny, jesienny dzień, taki, jakie zdarzają się końcem września, już niedługo :)

A z dżemem było tak:
Któregoś dnia- a były to jeszcze wakacje- Jaśnie Panicz oznajmił z tajemniczą miną:
-Już wiem, co będziemy robić po obiedzie- i posłał w kierunku Dwójki konspiracyjne spojrzenie.
-Co?- zainteresowała się grzecznie Jarecka.
-Będziemy zbierać winogrona!
-Nie!- zaprotestowała odruchowo Jarecka, lecz widząc, że w oczach syna coś zgasło, zaczęła pośpiesznie tłumaczyć- ja nie wiem, czy one już są dobre... Najpierw sprawdzę, dobrze? Jak już się nadają, będziecie mogli zbierać.

Jareccy czwartą jesień spędzają w Deszczowym Domu ale jeszcze nigdy nie widzieli, żeby winogrona tak obrodziły! Doprawdy, rok płodności! Prawdę mówiąc, Jareccy myśleli, że ich płot porasta jakaś ozdobna odmiana winorośli...

Ale wróćmy do Deszczowej Kuchni, gdzie przy obiedzie siedzi Jarecka z dziećmi. Z Jaśnie Panicza pokerzysta żaden, więc Jarecka nic a nic się nie dziwi, gdy słyszy, że za jego miną (głupią, powiedzmy to otwarcie!) coś się kryje:
-ale my już zaczęliśmy...

A ponieważ, jako się rzekło, nic nie może się zmarnować, z fachowo uzbieranych winogron (każda kuleczka osobno, nie w kiściach!) Jarecka zrobiła odrobinę przecieru, w sam raz do wieczornej kaszy manny.

I od tej pory w Deszczowej Zagrodzie trwa regularne winobranie :)

 

Miejcie oczy i uszy otwarte! Prawie wszystko nadaje się do jedzenia i prawie ze wszystkiego da się zrobić ubranie! ;)