Transformers

Nigdy nie wiadomo, które zdarzenie okaże się tym, co ucapi człowieka za kark i na raz obranej przezeń drodze zawróci go o sto osiemdziesiąt stopni.

Dla Jareckiej takim wydarzeniem były narodziny Czwórki, choć nie wyklucza ona, że takich zwrotów jeszcze przed nią kilka a może kilkanaście, a może wcale.

Zatrzymajmy się jednak przy Czwórce, przy tym filigranowym elfiątku o jasnych oczach  i włosach jak stare złoto.
- To anioł nie dziecko! - pieje jednym głosem chór przy gminnym przedszkolu Zaogonie.
- To sama słodycz - przekonują znajomi i rodzina - wszystko, co ona mówi, i jak mówi, ocieka syropem klonowym, miodem i melasą!
Myślała Jarecka: dalibóg, nie dość, że Pan Bóg dał temu dziecku żelazną wolę przeżycia, to jeszcze uposażył na drogę jak tę baśniową Dorotkę: jak się dziecina uśmiechnie - blask słoneczny bije od niej, jak coś powie - perłami sypnie. A Czwórka ze szczególną mocą szafuje czarodziejskimi słowami; proszę, przepraszam, dziękuję - dziękuję mamusiu za obiadek, że wyprałaś mi skarpetki, że obcięłaś mi paznokcie, ach, piękna jesteś mamusiu, kocham cię mocno, najbardziej na świecie, rączki całuję, cmok.


Zdarzyło się jednak, że Trójkę zaswędziało ucho. Raz, drugi i trzeci.
Jarecka ucho obejrzała i odkryła, że jest lekko zaropiałe, przemyć trzeba sensownie a w tym celu kolczyki wyjąć. A skoro kolczyki zostały wyjęte, i skoro ten fakt zbiegł się z wiosną i schyłkiem ery czapkowo-szalikowej, Jarecka dobyła z czeluści pudeł trójczyne złote kolczyki od cioci Drumli, które właśnie cieplejszej aury czekały.
Kolczyki w kształcie kwiatków; środek niebieski i sześć brylantowych płatków (gwoli ścisłości płatki są z cyrkonii, lecz w oczach dziewczynek z samego kryptonitu nawet).

I, rzecz dziwna - drobniutkie te kształty ciężkim głazem zaległy na wątrobie Czwórki.
- Brzydkie, jakie brzydkie - przekonywała siostrę gorąco - jak brzydko w nich wyglądasz!
Trójka nic a nic nie przejęła się czwórkowymi uwagami, bo lustro powiedziało jej, że przeciwnie, że wygląda bosko.
Zazdrość poczyniła w Czwórce zmiany zdumiewające. Oczy elfie krzeszą skry, uszy poszły w szpic, głos zmutował. W akcie zemsty Czwórka schowała przed Trójką dżem (a powszechnie wiadomo, że Trójka żywi się głównie dżemem), pobazgrała jej rysunek i obraziła słowem.
- Przeproś Trójkę - zażądał Jarecki.
- NIE ZROBIĘ TEGO!! - oznajmiła Czwórka z taką mocą, że Jarecki otworzył usta, zamknął i implodował ze śmiechu; eksplodować, z przyczyn rodzicom znanych nie mógł, jest zatem więcej niż pewne, że będzie musiał to odchorować.
- A to zajzajer - kręcą sobie teraz z Jarecką głowami - a to gnom, piekielnica.

Syrop klonowy, miód i melasa.
Blask słoneczny, perły i charrrakterrr.

...

Zmiany, zmiany.

Ci, którzy Deszczowy Dom czytają na dużych monitorach, może już zauważyli ostry profil w prawym górnym rogu (kazali dać zdjęcie profilowe, proszę bardzo).

Deszczowy Dom ma stronę na fejsbuku a to implikuje pewne zmiany.

Na fanpejdżu będą publikowane tylko posty o charakterze rękodzielniczym i tu narracja zmieni się na pierwszoosobową, bo doprawdy, już mi było niezręcznie tą Jarecką manewrować przy maszynie.

Obyczajówka zaś pozostanie bez zmian - o Jareckich i ich przypadkach bedzie można czytać tylko na blogu.

Urażony Wszechwiedzący Narrator pakuje w pudełko ramki ze zdjeciami rodziny, zszywacz i spinacze biurowe, Jarecka zaś w pierwszej osobie udaje się gwiazdorzyć na fejsie.