DZISIAJ

Właśnie Jarecka zatrzymała samochód przed pasmanterią, gdy wybiła dziesiąta i radio przeczytało wiadomości.
Wiadomość była taka na przykład, że polski autokar wycieczkowy, mknący z Wenecji do Polski, miał nocą wypadek w Czechach.
Trybiki w głowie Jareckiej drgnęły i ruszyły ze zgrzytem, najpierw powoli, jak żółw ociężale - dlaczego miałyby nie drgnąć? Był słoneczny dzień, po dwóch kawach.
Zdaje się, że Wlepka, młodsza siostra Jareckiej miała wracać jakoś na dniach ze swoich wojaży?
- Trzynastu pasażerów jest lekko rannych - powiedziało radio i zapewniło, że o obrażeniach zagrażających życiu nie ma mowy.
Jarecka wybrała numer Wlepki ale włączyła się poczta głosowa.
Wówczas, jednak lekko wzburzona, zadzwoniła do Mamy CałkiemInnej - w tym celu nastroiła głos, by brzmieć jak leniwy plażujący górnik:
- No cześć... A kiedy to Wlepka wraca z tej swojej wycieczki...?
(Trzeba by to usłyszeć, o Czytelniku. Jarecka, z nadbużańskich rodziców, na Śląsku chowana, od piętnastego roku życia między koleżankami Góralkami, ma specyficzny akcent, zaśpiew a nawet mazurzenie - przyp. Wszechwiedzącego Narratora)
- Dzisiaj - oznajmiła pogodnie Mama CałkiemInna - dzisiaj w nocy.
- A skąd?
- A z Wenecji.
Zapadki się zapadły, zębatki zazębiły.
Żebyż Jarecka miała szansę pomyśleć jeszcze z pięć minut, wymyśliłaby, żeby jakoś beztrosko zakończyć tę rozmowę, bo raczej trudno było udawać, że dzwoni do mamy na ploty, skoro w tym celu dzwoniła kilkanaście godzin wcześniej. Nie wymyśliwszy zatem nic, Jarecka zakrzyknęła: tylko się nie martw, nic się nie stało! - i powtórzyła, co mówiło radio.
Głos Mamy CałkiemInnej osunął się po ścianie na podłogę.
Jarecka zaś zadzwoniła do Jareckiego, bo ktoś musi działać by palpitacje mógł mieć ktoś.

Trzeba powiedzieć, że ustawa o ochronie danych osobowych wiele ułatwia. Nikt nic nie musi wiedzieć, z niczego się tłumaczyć - toteż Jarecki obdzwoniwszy wszystko, łącznie ze stróżówką Pałacu Prezydenckiego i budką z kebabami przy dworcu Warszawa Zachodnia, dowiedział się tylko tyle, że autobusów było więcej i że niekoniecznie Wlepka siedziała w tym feralnym. Więcej nawet! - do miasta zamieszkania Wlepki wycieczka na pewno dotarła zdrowiusieńka.
- A czy jest możliwe - drążył Jarecki - że pechowy autobus, ten do miasta A miał jechać przez miasto B (w którym miała wysiąść Wlepka)?
Pani, która miała to wyjaśnić, nabrała wody w usta i się zachłysnęła.


Jarecka czym prędzej (kukułki kukały już południe) przekazała mamie te uspokajające wieści, powtarzając raz po raz, że i tak nie ma się czym martwić, Wlepka najwyżej ma złamany paznokieć, rękę a choćby skórę zdarła z kolana - phi!
- Ale wiesz - rzekła z namysłem Mama CałkiemInna - ona chyba jednak wraca dopiero DZISIAJ w nocy.

DZISIAJ w nocy!


Wieczorem Wlepka przysłała esemesa, że właśnie je kebaba pod Brnem, i zęby ma wszystkie.






P.S. powiedzcie sobie kilka razy słowo: dzisiaj. Dziwnie brzmi, nieprawdaż? Dzisiaj. Dzisiaj. Śmisznie :)