Naprzód z nadzieją! ;)

Jareccy wstają o szóstej rano.
To znaczy budziki dzwonią o szóstej, ruch w Deszczowym Domu zaczyna się mniej więcej kwadrans później.
O siódmej wychodzi Jarecki zrobiwszy uprzednio stosy kanapek. Po jego wyjściu Jarecka zaczyna budzić dzieci, pakuje prowiant do szkoły i przedszkoli, robi herbatę, wydaje ubrania i niestrudzenie pogania. Obowiązkowo każde z dzieci ma z rana jakieś pretensje; jeśli nie przy ubieraniu się, jedzeniu czy myciu zębów, to chociaż przy drzwiach, na schodach, ale koniecznie, przynajmniej raz. Prym wiodą numery parzyste.
Potem Jarecka pakuje ferajnę w samochód, zawozi starsze do szkoły i zerówki, a sama z młodszymi udaje się do pracy.

Ci, którzy twierdzą, że Jarecka robi w pracy to samo co w domu, nie do końca mają rację...
W domu, na przykład, nigdy nie ma pod opieką więcej niż jednego dwulatka, nie zmienia pampersów zdrowym trzylatkom, nie karmi dzieci, które potrafią jeść same i nie lula ich do drzemki w wózkach.
Dzieciom Jareckiej nie zdarza się też płakać przez kilka godzin bez przerwy, poza tym, rzeczywiście jest podobnie jak w domu.

...

Po dniu pracy Jarecka słucha radia w samochodzie. Dziś tematem audycji jest mobbing.
Dzwoni słuchaczka i opowiada o tym, jak źle traktuje się pracowników w firmie, w której pracuje, że ludzie się zwalniają, że mają nerwicę i tym podobne straszne historie.
- Ale ja to jakoś wytrzymuję- zwierza się- bo ja jestem SILNIE PSYCHICZNA.

I z tym hasłem na sztandarze Jarecka ufnie podąża w przyszłość! Naprzód!