Jareccy a patologia zwana wielodzietnością oraz Maszyna Do Utylizacji Kłębuszków, odsłona druga

Jarecka, choć ma czworo dzieci i wedle wszelkich definicji jest matką wielodzietną, wcale się tak- JUŻ!- nie czuje. Odkąd bowiem Jareccy zamieszkali na Zaogoniu, doprawdy- liczbą dzieci nie zaszpanują!
Co innego, gdy mieszkali na Przedmieściu.
Tam, choć przyjezdni, byli rozpoznawalni niby jacy celebryci. Jarecka co rusz prezentowała nowy model brzucha i do dziś w Przedmiejskich Delikatesach panie na widok Jareckiej uśmiechają się szeroko:
-zmieniła pani fryzurę!- to na dzieńdobry, a zaraz potem:
-a jak dzieciaczki? Ile to ich było?...
Jarecka mówi: "czworo"(choć Czwórki panie nijak nie mogą pamiętać), "ha ha", "och" i "ach", potem kupuje kilka plasterków indyka w miodzie i oddala się ku kasie rozsiewając uśmiechy niby jaka aktorka na czerwonym dywanie.

Na Zaogoniu- sąsiedzi z naprzeciwka mają czworo dzieci. Ci z góry, po przekątnej- czworo. Szczęśliwie Ci, co mieszkają nad Jareckimi mają tylko jedno, wszak to oznacza tylko dwie tupiące nogi! Czesiuniowie zza płotu- pięcioro. W kilkunastoosobowej klasie Jaśnie Panicza dwaj chłopcy mogą się pochwalić liczniejszym niż on rodzeństwem. Nawet image Jareckiej jako wielodzietnej ucierpiał odkąd została matką pracującą i nie udaje jej się przeprowadzać swoich do niedawna zwykłych performensów po tytułem "spacer z dziećmi", podczas których prezentowała się z Czwórką na plecach, Trójką w wózku, Dwójką na hulajnodze i Jaśnie Paniczem na rowerze.
A podczas takich spacerów nie obywało się bez wstąpienia do sklepu "NaRogu"...

.....

W pewien piękny słoneczny dzień Jarecka została ciocią. Po raz który, nawet już nie liczyła, za sprawą tej zaś konkretnej siostry- po raz szósty. Słonko świeciło, Jarecka się uśmiechała i tak ją rozpierała ulga i radość, że wszedłszy do "NaRogu" pochwaliła się sąsiadce- sprzedawczyni. Pani Narogowa zawsze wykrzykuje na cześć dzielnej Jareckiej co to mając czwórkę dzieci i nijakiej do nich babci, cioci, pani Swiety czy innej Oksany, jakoś tam stwarza pozory normalności i udatnie maskuje szaleństwo w oczach, ale usłyszawszy nowinę, jaką przyniosła Jarecka, Narogowa zniżyła głos do szeptu:

-ale ten szwagier...to normalny...?

I tu, o Czytający, Jarecka naprawdę nie wiedziała co powiedzieć! 

Skoro bowiem pytanie padło, musiała się Jarecka po raz pierwszy w życiu zastanowić (a serce już drżało z niepokoju, snadź siostra w szponach oszołoma?)- czy aby na pewno...?

No bo pomyślcie sami- czy może być normalny facet, który zabiera piątkę dzieci na spacer z rowerami, hulajnogami a może i wózkiem? Wywozi dzieci na weekend pod namiot porzucając żonę w domu najwyżej z jednym ssakiem? Co zostaje z całą ferajną wieczorami, kiedy ta nieszczęsna żona frunie się spotkać z siostrą albo koleżanką (albo wszystkimi naraz!) w kawiarni, pizzerii czy na zakupach (albo od razu na wszystkim naraz?) Sprząta i robi zakupy?

No, sami powiedzcie- czy on może być normalny??

P.S. Szósta siostrzenica Jareckiej (bo chłopców na razie nie liczymy) została przez nią obdarowana takim oto kocykiem wydzierganym na balkonie w letnie dni z użyciem wszelkich lila róż resztek, jakie Jarecka znalazła w Deszczowym Domu. Niech ma bidulka, nie? ;)