Ach i ech

W Dzień Ojca, kwadrans przed siódmą, Jarecka położyła Piątka na podłodze w pokoju dziewczynek i  oddaliła się do kuchni po zwyczajową używkę.
Gdy po chwili stanęła w drzwiach, oczom jej ukazał się następujący widok:
Oto Piątek dokonał oględzin otoczenia niczym peryskop i zawiesił wzrok na papierowym serduszku samotnie zdobiącym podłogę (ta wystrzyganka to najpewniej efekt tajnych nocnych kompletów dziewczynek Jareckich).
Wyciągnął rękę, lecz obiekt pożądania pozostawał poza zasięgiem.
A skoro tak, zaparł się przedramieniem i podciągnął całe swoje kluskowate, dziesięciokilogramowe ciało naprzód. Następnie wyrzucił przed siebie drugą rękę i powtórzył manewr.
Jarecka wpadła w cichą euforię (żeby nie spłoszyć komandosa): ach mój malutki, ach, Boże, to już, ach, a dopiero się urodził, ach, a jutro już pójdzie na studia, ach Ach ACH.
Byłaby pozwoliła mu cieszyć się zdobytym trofeum, gdyby nie jakieś przesądy, że się tym papierkiem zatka czy zakrztusi. A przecież zasłużył sobie na to, żeby zjeść tę wycinankę!


(tymczasem wycinanki przyozdobiły ścianę, na cześć ojca)

Jaśnie Panicz dokonał bilansu i wyszło mu, że skoro brat zadziwi tatę swoją świeżo nabytą umiejętnością a siostry dziełem swoich rąk i konceptu, on musi wysilić się na coś ekstra.
Ech, no i czy Wszechwiedzący Narrator naprawdę ma ochotę wspominać o terrorze, który w efekcie tych kalkulacji nastał w kuchni? O tym, jak wszystko, co stało na kuchennym blacie zostało upchnięte byle jak na pozostałych powierzchniach, o tym, jak Jaśnie Panicz zebrał ingrediencje w jednym miejscu, w porządku alfabetycznym, podobnie jak potrzebne miski, sprzęty i łyżeczki, i jak zabrał się do pieczenia ciasta czekoladowego z czekolady, której w domu nie było, i po którą pojechał specjalnie do NaRogu i zapłacił za nią sowicie? Czy będzie Narrator katował czytelnika opisem stajni Augiasza, w jaką ewoluowała kuchnia w efekcie twórczych działań młodocianego cukiernika? Lub opisem miny Jareckiej, która bardzo (bardzo! bardzo!) się starała nie gasić zapału i nie okazywać zniecierpliwienia i trochę pomagać, ale przecież nie za dużo?
Bynajmniej.

Zresztą, jakie to ma znaczenie. Ciasto pożarto wykroiwszy to, co się nie dopiekło, a dziś Jaśnie Panicz poprosił, żeby mu wpisać hasło do komputera, bo chciałby wziąć udział w głosowaniu na listę przebojów w (radiowej) Trójce...
I Jarecka zaś swoje: ach, a dopieroż ja sama słuchałam listy z biało-różowego radiomagnetofonu, z siostrą CałkiemInną (dziś po mężu Drumlą), ach, a już moje dziecko samo słucha i głosuje!...



Przekwitła lipa i jaśmin a okres wegetacji wzruszeń nigdy się nie kończy.
- Mamo! - Czwórka tłucze się do drzwi łazienki - okropnie cię kocham!